ខ្ញុំ មាន ការ ចាប់ អារម្មណ៍ យ៉ាង ខ្លាំង ចំពោះ វិជ្ជាជីវៈ និង ការ ថែ រក្សា កូន ប្រុស របស់ យើង
បាន ទទួល ខណៈ ពេល នៅ Kipinä ។ កូន ប្រុស របស់ យើង ទន្ទឹង រង់ចាំ ទៅ សាលា ជា រៀង រាល់ ថ្ងៃ ហើយ រីករាយ ក្នុង ការ និយាយ អំពី ថ្ងៃ សិក្សា របស់ គាត់ ពេល នៅ ផ្ទះ ។ គ្រូ មាន ការ ច្នៃ ប្រឌិត ខ្លាំង ហើយ តែង តែ មាន សកម្មភាព ថ្មី ដើម្បី រក្សា កុមារ ឲ្យ ចូល រួម និង
អ្នក ចូល រួម យ៉ាង សកម្ម ក្នុង ការ រៀន សូត្រ ។ ខ្ញុំ សូម អរគុណ ដែល មាន គីពីនឡា ដែល ជា ផ្នែក មួយ នៃ សហគមន៍ នេះ ។

សាច់ ញាតិ ជា ច្រើន បាន សួរ យើង ហើយ មិន ជឿ លើ ការ សម្រេច ចិត្ត របស់ យើង ក្នុង ការ បញ្ជូន កូន របស់ យើង ទៅ កាន់ គីពីនណា ទេ ពីព្រោះ គាត់ នៅ ក្មេង ស្ទើរ តែ 2 ឆ្នាំ ហើយ នៅ ក្នុង ប្រទេស នេះ គំនិត នៃ មជ្ឈមណ្ឌល ថែទាំ ដំបូង គឺ ថ្មី ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ មាន មិត្ត ភក្តិ ជា ច្រើន នៅ ក្នុង ប្រទេស អឺរ៉ុប ហើយ ពួក គេ ទាំង អស់ គ្នា បាន ប្រាប់ ខ្ញុំ ថា ការ បញ្ជូន ទារក ពី កំណើត ទៅ មុខ គឺ ជា រឿង ធម្មតា ហើយ មាន ប្រសិទ្ធិ ភាព ក្នុង ការ អភិវឌ្ឍ កូន ។ ដូច្នេះ ទោះបី ជា មាន គំនិត របស់ មនុស្ស ដទៃ ក៏ ដោយ យើង បាន ធ្វើ តាម ការ សម្រេច ចិត្ត របស់ យើង ហើយ យើង មិន ដែល មាន ការ សោកស្ដាយ អ្វី ឡើយ ពីព្រោះ យើង អាច ឃើញ ថា កូន ប្រុស របស់ យើង មាន សុភមង្គល កាន់ តែ ខ្លាំង ហើយ កំពុង រីក ចម្រើន យ៉ាង ល្អ ។

យើង បាន ឮ អំពី សាលា រៀន ពី មិត្តភក្តិ ផ្សេង ទៀត ហើយ ឥឡូវ នេះ យើង កំពុង ផ្តល់ អនុសាសន៍ ឲ្យ គីពីនអា ដល់ មិត្តភក្តិ របស់ យើង ជា ច្រើន ។ រឿង មួយ ដែល យើង ចូល ចិត្ត នៅ សាលា គឺ ការ ផ្តល់ ជូន នូវ បី ភាសា គឺ ភាសា អង់គ្លេស ខ្មែរ និង ចិន។ ព្រោះ ជា ឪពុក ម្តាយ ការ ព្រួយ បារម្ភ ដ៏ ធំ បំផុត មួយ របស់ យើង គឺ បើ កូន យើង អាច និយាយ ភាសា អង់គ្លេស បាន ខណៈ ពេល ជាមួយ គ្នា នេះ រៀន ពី របៀប រស់ នៅ ក្នុង ប្រទេស កម្ពុជា តាម រយៈ ការ រស់រាន មាន ជីវិត របស់ ខ្មែរ។ ឥឡូវ គាត់ និយាយ ពាក្យ អង់គ្លេស និង រៀន ភាសា ខ្មែរ ផង ដែរ។ 

ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ណាស់ ដែល ដឹង ថា គីពីនណា ទទួល យក ក្មេង ៗ ពីព្រោះ វា មិន មែន ជា រឿង ធម្មតា នៅ ក្នុង ប្រទេស នោះ ទេ ។ ឥឡូវ កូន ស្រី ខ្ញុំ និយាយ ច្រើន ខ្ញុំ ចង់ មាន ន័យ ថា ពាក្យ ច្រើន ហើយ ថ្មីៗ នេះ នាង ប្រើ ពាក្យ នេះ ដើម្បី ធ្វើ ប្រយោគ ។ នាង អភិវឌ្ឍ ជំនាញ នេះ ដោយ ការ ទាក់ ទង ជា និច្ច ជាមួយ មិត្ត រួម ថ្នាក់ របស់ នាង និង ក្មេង ផ្សេង ទៀត នៅ ទី នេះ ក្នុង សាលា ។ ហើយ នៅ សាលា រៀន នាង ស្តាប់ គ្រូ តែ នៅ ផ្ទះ គឺ ខុស គ្នា ពិបាក ធ្វើ ឲ្យ នាង ស្តាប់ ព្រោះ នាង លេង បន្តិច។

ខ្ញុំ ពិត ជា អាច ឃើញ កូន ស្រី របស់ ខ្ញុំ បន្ត ការ សិក្សា របស់ នាង នៅ ទី នេះ ក្នុង ទី ក្រុង គីពីនណា រហូត ដល់ នាង មាន អាយុ 6 ឆ្នាំ ។ ប៉ុន្ដែ តើកូនស្រីរបស់ខ្ញុំនឹងទៅកន្លែងណាបន្ទាប់ពីគីភីណា? យើង ព្រួយ បារម្ភ អំពី រឿង នោះ ពីព្រោះ អ្វី ដែល យើង មាន ឥឡូវ នេះ គឺ ជា បទពិសោធន៍ ដ៏ ល្អ មួយ សម្រាប់ កូន ស្រី របស់ យើង ។ នាង បាន ធ្វើ ឲ្យ ប្រសើរ ឡើង ជា ច្រើន ហើយ ឥឡូវ នេះ គឺ ជា កូន ដែល មាន សុភមង្គល ជាង នេះ ។ នាង ធ្លាប់ អៀនខ្មាស ប៉ុន្តែ ឥឡូវ នេះ យើង អាច ឃើញ ថា នាង រីក ចម្រើន ដើម្បី មាន សង្គម កាន់ តែ ច្រើន ហើយ យើង សប្បាយ ចិត្ត នឹង វា ។

ត្រឡប់ មក ប្រទេស ចិន វិញ មាន សាលា ទារក ជា ច្រើន ទាំង សាលា ឯកជន និង សាធារណៈ ហើយ ភាគ ច្រើន គឺ ឥត គិត ថ្លៃ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ មិន បាន ប្រថុយ ប្រថាន ក្នុង ការ មាន កូន របស់ ខ្ញុំ នៅ ក្នុង ប្រទេស កំណើត របស់ ខ្ញុំ ទេ ។ ពិត ណាស់ នៅ ក្នុង ប្រទេស ចិន កម្លាំង មួយ ក្នុង ចំណោម កម្លាំង ទាំង អស់ នៅ មជ្ឈមណ្ឌល ថែទាំ មុន គឺ ការ ផ្តល់ នូវ សកម្ម ភាព កីឡា ដើម្បី ពង្រឹង សិស្ស ទាំង នោះ ខាង រាង កាយ ប៉ុន្តែ នៅ គីពីនណា ពួក គេ ធ្វើ វា ទាំង អស់ ។ ពួក គេ បង្រៀន សកម្មភាព កីឡា កូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ តាម របៀប ដ៏ សប្បាយ មួយ ហើយ ខ្ញុំ អាច ឃើញ ថា ក្នុង អំឡុង ពេល លេង នៅ ខាង ក្រៅ ជាមួយ ក្មេង ផ្សេង ទៀត ។ កូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ គឺ ជា ក្មេង ប្រុស ដ៏ សកម្ម ម្នាក់ ហើយ គាត់ ត្រូវ តែ បញ្ចេញ ថាមពល របស់ គាត់ ក្នុង សកម្មភាព រាងកាយ ហើយ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ដែល សាលា នេះ កំពុង ផ្តល់ ឲ្យ គាត់ នូវ សកម្មភាព នោះ ប៉ុន្តែ ច្រើន ជាង នេះ ទៅ ទៀត ដើម្បី ឲ្យ ពួកគេ បង្រៀន លេខ កូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ សំបុត្រ រឿង សត្វ និង មនុស្ស ជា ច្រើន ទៀត ដែល ខ្ញុំ ពិត ជា ស្រឡាញ់ ។ ក្នុង នាម ជា ម្តាយ ដែល រស់ នៅ ក្នុង ប្រទេស ផ្សេង មួយ សំណើ មួយ របស់ ខ្ញុំ ក្នុង អំឡុង សប្តាហ៍ ដំបូង នៃ កូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ គឺ ត្រូវ ឲ្យ កូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ រៀន ពាក្យ អង់គ្លេស ។ ឥឡូវ កូន ខ្ញុំ និយាយ ពាក្យ អង់គ្លេស ជា ច្រើន ។ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ណាស់ ចំពោះ រឿង នេះ ។

ខ្ញុំ ចំណាយ ពេល ច្រើន ពេក ដើម្បី ស្វែង រក សាលា មួយ នៅ ទី ក្រុង Sihanoukville ។ ខ្ញុំ បាន ទៅ សួរ សុខ ទុក្ខ និង ត្រួត ពិនិត្យ ដូច ដែល ខ្ញុំ បាន ធ្វើ នៅ ពេល ខ្ញុំ មក ទីនេះ ។ ខ្ញុំ បាន សួរ សំណួរ ជា ច្រើន ហើយ ត្រឡប់ មក វិញ មិន មែន ម្តង ទេ ប៉ុន្តែ ជា រឿង ស្មុគស្មាញ ដើម្បី ធ្វើ ឲ្យ ប្រាកដ ថា សាលា នេះ គឺ ជា សំលៀកបំពាក់ ល្អ សម្រាប់ កូន តែ មួយ គត់ របស់ ខ្ញុំ ។ ពេល ខ្ញុំ ទៅ លេង Kipinä ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ណាស់។ បរិស្ថាន គឺ ល្អ និង ស្អាត និង ងាយ ស្រួល ដល់ កុមារ ។ ក្នុង នាម ជា ឪពុក ខ្ញុំ ចង់ ឲ្យ កូន របស់ ខ្ញុំ មាន មិត្ត ភក្តិ ជា ច្រើន នៅ សាលា ពីព្រោះ នេះ គឺ ជា វិធី មួយ នៃ ការ អភិវឌ្ឍ ជំនាញ សង្គម របស់ នាង ដែល នឹង នាំ ឲ្យ នាង ពង្រឹង ជំនាញ ផ្លូវ ចិត្ត របស់ នាង ។ ហើយ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ដែល ខ្ញុំ បាន ឃើញ វា នៅ សាលា រៀន ។ សុខុមាលភាពសង្គម និងផ្លូវចិត្ត គឺជាចំណុចសំខាន់ពីរដែលខ្ញុំជាឪពុក ទន្ទឹងរង់ចាំអភិវឌ្ឍនៅក្នុងកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ និងគីភីនណា គឺជាដៃគូដ៏ល្អក្នុងដំណើរនេះ។ ក្រៅ ពី នេះ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ណាស់ ដែល សាលា បង្ហាត់ បង្រៀន កុមារ ឲ្យ ផឹក ទឹក ហើយ អនុញ្ញាត ឲ្យ កុមារ បរិភោគ ច្រើន ជាង នេះ ។ ផឹកទឹកសម្រាប់យើងគឺសំខាន់ណាស់។

យើង មាន ហេតុផល ល្អ ជា ច្រើន ដែល យើង រីករាយ ក្នុង ការ មាន កូន ស្រី របស់ យើង នៅ ទីនេះ ក្នុង សាលា ។ នាង បាន ចាប់ ផ្ដើម និយាយ ច្រើន ដែល តាម ពិត វា ជា ការ ព្រួយ បារម្ភ ចម្បង របស់ យើង ពី មុន ដោយសារ យើង បាន គិត ថា នាង មិន និយាយ ច្រើន ដូច ក្មេង ផ្សេង ទៀត ដែល មាន អាយុ ស្រករ នាង នោះ ទេ ។ ប៉ុន្តែ អ្វី ៗ ទាំង អស់ បាន ផ្លាស់ ប្ដូរ នៅ ពេល យើង បាន ចាប់ ផ្ដើម ដាក់ នាង នៅ គីពីនណា ។ នាង ត្រឡប់ ទៅ ផ្ទះ វិញ ដោយ ពោរពេញ ទៅ ដោយ រឿង នាំ យក ទម្លាប់ សាលា នៅ ផ្ទះ ដែល យើង បាន ចូល រួម យ៉ាង រីករាយ ហើយ នាង តែង តែ ចង់ ទៅ សាលា សូម្បី តែ នៅ ចុង សប្តាហ៍ ក៏ ដោយ ។ យើង សប្បាយ ចិត្ត ណាស់ ចំពោះ ចំណុច មួយ ដែល យើង ព្រួយ បារម្ភ ប្រសិន បើ យើង អាច ស្វែង រក សាលា ល្អ ដូច គីពីនណា បន្ទាប់ ពី បាន ចូល រួម កម្រិត ថ្នាក់ ចុង ក្រោយ ដែល ជា សត្វ ជ្រូក ។